Yagyu köyündeki engelliler okullu 美しい心があるところ

• 29 / 03 / 2019

            GÜZEL KALPLER OKULU

            “SEIBI GAKU YO”

            Japonya’da kurulduğu 1949 yılından itibaren engelli çocukların bakım ve rehabilitasyonunu üstlenen “Güzel Kalpler Okulu”nu ziyaret ettik. Adı gibi güzel olan bu okula hayatını vakfetmiş 84 yaşındaki Mieko Haşimoto’yu size tanıtmak istiyorum.                       

            Eşsiz güzelliğiyle bir durgun nehir gibi uzanan Yagyu Köyü’nü yüksek bir tepeden gören tarihi bina ve onun hemen önünde filmlerdeki gibi tarihi bir dojo… Bu eşsiz dekorların hemen yanında ise okulumuz uzanıyor.

            1949 yılında Hashimoto Sadayoshi tarafından kurulan bu okul ilk zamanlarında 30 kişiye eğitim veriyordu.  Bu dönemde Japonya genelinde 13 okul bulunmakta, bu okulda 14.sü oluyordu. İlk kurulduğu zamanlarda yaşları ufak çocuklara bakılırken, bugün yaşı 20 ile 55 arasındaki engelli kişilere hizmet veriyor.

美しい心があるところ

成美学寮

1949年に知的障害を持つ子供たちの世話をするために設立された成美学寮。この学寮に生涯をささげている女性、橋本美江子さんを紹介したいと思います。

柳生村の小高い丘に建つ歴史を感じさせる芳徳寺、境内に建てられた立派な剣道場、そしてそのわきに新しく作られた成美学寮。

1949年、橋本定芳住職により創立されたこの学寮は最初30人の子供を世話することから始められた。その時代は日本国内にこのような施設が13か所しかなく、この学寮は日本で14番目の施設となる。小さな子供の世話から始められた

施設だったが、現在は20歳から55歳までの障害を持つ人々を預かっている。美江子さんについての話もこのころより始められる。

橋本住職より2年間だけ学寮の仕事を手伝ってほしいと頼まれ、2年間だけならと始めたが、時がたつにつれこの仕事に愛着がわくようになってきたという。

            Savaştan çıkıp gelen bir hayat

            Bayan Mieko’nun hikâyesi de bu yıllarda başlıyor. Kendisine 2 yıl kadar burada yardımcı olması için talep gelince, sürenin kısalığı hoşuna gidiyor ve bu okula gelip yardımcı olmaya başlıyor. Fakat zamanla burayı ve yapılan hizmeti sevmeye başlıyor. Bizi güler yüzü ve sıcakkanlılığıyla karşılayan bir gönül elçisi olan Mieko’nun bundan sonraki hikâyesini ise kendi ağzından dinleyelim: “2. Dünya Savaşı zamanı Manşoda yaşıyordum. Savaş başlayınca oradan Japonya’ya geri döndüm. Çok fakirdik. Liseye gidebilmem için maalesef paramız yoktu. İçimde hep bir okuma aşkı olduğu için hem çalışarak hem okuyarak liseyi bitirdim. Fakat parasızlık yüzünden okul kıyafetlerim olmadan gitmek zorundaydım. Bu zorluklar içinde okulumu bitirdim. İş ararken Hashimoto Sadayoshi’nin (okulu kuran kişi)  beni bu okula iki seneliğine yardım için davet etmesiyle okulumuzla tanışmış oldum. O tarihten sonra bundan sonraki hayatımın kaderi de çizilmiş oldu. Hashimoto Sadayoshi buraya benimle birlikte nüfuslu birçok insanı davet etti ve okul çok kısa zamanda ünlü bir yer haline geldi. İlk zamanlar bu amaçla kurulan okul sayısının Japonya’da az olması nedeniyle ülkenin birçok yerinden çocuklar geldi. Zamanla Japonya genelinde engelli okulları arttığı için şimdilerde sadece Kyoto ve çevresinden gelen çocuklara bakıyoruz.”

            Okul hakkında bilgiler veren Mieko hanım şu ifadeleri kullandı: “Buradaki çocukların senede sadece ailesiyle birlikte geçirebilecekleri 3 günleri bulunmaktadır. Ama bazı aileler bunu dahi çok görmekteler ! Tabi bu beni çok üzüyor. Hele okulumuzda bir çocuğumuz var annesi onu hastaneye doğumdan sonra bırakıp kaçmış. O çocuğumuz maalesef hiç konuşmuyor ve bugüne kadarda kimse onun konuştuğunu görmemiş. Okulumuza geri dönersek, şu anki yerimiz yapılmadan önce çocuklara Yagyu Tapınağı’nda bakıyorduk. Ve o dönem sadece 3 kişiydik. O zamanlar şimdiki gibi borulardan akan suyumuz yoktu. Kuyudan su çekip bulaşıkları yıkıyor hemen aşağıdaki derede ise çocukların kıyafetlerini, iç çamaşırlarını ellerimizle yıkıyorduk. Şimdi ise her şeyimiz var. Buna şükrediyoruz.    Isınmak içinse dağdan odun toplar yakardık. Onunla yemeklerimizi de pişirirdik. Sadece 2 ayda bir gün iznim vardı. O günde yakınlardaki bir mağaraya gidip kitap okurdum. Bu benim için çok büyük bir şeydi…”

ここからは美江子さんが話されたことをご紹介しましょう。

「太平洋戦争までは満州で暮らしていました。戦争がはじまり日本に戻ってきました。高校の制服も買えないくらい貧しい暮らしでしたが、自分で働きながら学費を作り高校に通いました。その後橋本住職より2年間だけこの学寮の仕事を手伝ってほしいと誘われたのです。

設立者である橋本住職は影響力を持つ多くの人々にこの施設について説明し、紹介しました。そのため短い間に数多い方面から知られるようになりました。最初はこのような施設が少なかったということもあり、日本中のあらゆる地域からの子供を受け入れましたが、今は主に関西地方の学寮生を世話しています。

ここの学寮生は年に3日間くらい家族と過ごします。ただその数は少なく、ここを訪れる家族があまりいないのが悲しく残念な気がします。

設立当初は寺の本堂で子供たちを預かりました。その頃は今のような水道もなく、近くの井戸で水を汲み、子供たちの着ているものを洗濯し、ふもとの川でそれをゆすいだものです。山で薪を集め、炊事をしました。今はそのような苦労もなく感謝しています。

2か月に一度休みを取り、その日は山にある洞窟に一人行き、読書をしましたが、その時間は私にとってとても大切なものでした。」

            “Karları eritip çocukları yıkardık”

            Bayan Mieko Hanım o günleri yüzünden hiç eksiltmediği tebessümle anlatmaya devam ediyor: “Kışın çok çetin geçer burada! En büyük zorluğumuzu bu dönemde yaşardık. Su olmadığı için karları alıp eritir ve oradan çıkan suyla da yemek yapar ve çocukları yıkardık. Kimi zaman ise bir çalgı aleti alıp çocuklarla beraber dağlara çıkardık. Onların yüzlerindeki mutluluğu asla unutamam. Bu günde yine arada bu etkinliği yapıyoruz. İki sene kadar ilkokul öğretmenliği yaptım. O zamanda coğrafya derslerinde bunu hep yapardım. Çocukların yaşayarak, görerek öğrenmeleri bence çok önemli. Oysa bugün sadece kitaptan doğayı öğreniyor çocuklar!...”

            “Son olarak ne mesaj vermek istersiniz” diye sorduğumuz Mieko Hanım şunu söyledi: “İnsanların Bushido ( Samuray) ruhunu, düşüncesini kalben öğrenmesini isterim.” 

            Ben şu kısa hikâyeden çıkaracağımız önemli bir insanlık dersi olduğunu düşünüyorum. İnsanı insan yapan şeyin dayanışma, yardımseverlik olduğunu unutulmaması dileğiyle…

美江子さんはその頃のことを少し微笑みながら話し続けてくれました。

「その頃は冬が一番大変だったのです。雪を集め、溶かした水で炊事、洗濯をしました。

ある時は子供たちと楽器を打ち鳴らし、山に登りました。子供たちの楽しそうな笑顔は今でもはっきりと目に浮かびます。ここでは今でも時々行っています。

若い頃、小学校の教師を2年間していたことがあります。地理の授業では子供たちを外に連れ出し、課外授業をよくしました。子供たちが実際に物に触れ観察をし体験することによって学んでいくことはとても大切だと考えています。でも残念ながら現在ではただ本の中から学ぶだけになりました。」

最後に私たちに何か伝えたいメッセージを尋ねたところ、美江子さんは間髪をいれず答えてくれました。

「武士道です。武士道の精神は人間にとって素晴らしい心の学びだと思います。」

私にとって美江子さんとお話しした短い時間は、素晴らしい授業になったと感じています。

助け合うことが人を結び、強くする・・・

Resim Galeri